تا حالا به این مطلب دقت کردید وقتی که در حین رانندگی متوجه می شوید که ماشین شما جوش آورده دیگر نمی‌توانید تخته گاز رفته و توجهی به اعلام خطر آمپر ماشین نداشته باشید، چرا که این بی توجهی موجب می شود وسیله نقلیه شما به طور کامل از کار افتاده و شما را در یک دردسر ناگوار گرفتار کند. گاهی اوقات ما انسانها در زندگی حال روز همین وسیله های آهنین را پیدا می کنیم، چرا که در مواجه با یک صحنه و یا یک اتفاق غیر منتظره آنچنان جوش می آوریم که قدرت   کنترل   و مهار نفس خود را از دست می دهیم و همین امر ما را در یک دردسرهای جبران ناپذیر و خطرناکی قرار می دهد.

خشم غریزه‌ای مهم  با دو کارکرد متفاوت و مختلف

انسان موجودی است که سرزمین وجود او را غریزه های مختلف و پیچیده ای در بر گرفته است، یکی از این غریزه های مهم غریزه خشم و غضب است. قوه ی بسیار بااهمیتی که اگر تحت تدبیر و مدیریت عقل و شرع قرار داشته باشد، می تواند انسان را در جاده سعادت و آرامش نگهدارد.  در واقع اگر از نگاه زیبابینانه به این غریزه‌ ی الهی نگریسته شود اقرار خواهیم کرد که  با وجود این نیروی درونی است که انسان در برابر خطر خود را از خمودگی و سستی می رهاند و حالت تدافعی به خود می گیرد. نیروی که اگر تحت مدیریت ربانی و الهی باشد، نه تنها زمینه نجات خود را بلکه انگیزه دفاع از دیگران را نیز در وجود انسان تقویت می کند. در فرهنگ اخلاق هرگاه خشم تحت تدبیر و مدیریت عقل و شرع  بوده و در مسیر حق مشتعل شود از آن به عنوان «خشم مقدس» یاد می کند،[1] و اگر کنترل و مدیریت آن را هوای نفسانی و خواهش های شیطانی به عهده بگیرند از آن به عنوان نیروی اهریمی یاد می شود که آتش آن ویران گر و خطرناک خواهد بود؛ چرا كه اگر بى‏قیدوبند، رها شد و آزادانه اعمال گردید، ریشه‌‏هاى سعادت فرد و جامعه را مى‏سوزاند و دین و دنیاى آدمى را بر باد مى‏دهد. منابع روایی از امام علی(علیه السلام) این چنین نقل قول کرده اند: «احْذَرُوا الْغَضَبَ فَانَّهُ نارٌ مُحْتَرِقَةٌ؛[2] از خشم بپرهیزید كه آن آتشى سوزاننده است.

فتیله خشم را پایین بیاوریم تاشیشه قلبمان دودی نشود:

برای شناسایی و تشخیص خشم مذموم از خشم مقدس منابع دینی و اسلامی، ویژگی‌های مشخصی را برای هریک برشمرده است، ولی به طور خلاصه در خصوص خشم مذموم می توان این چنین بیان کرد که خشم ناپسند و اهریمنی، ریشه در آتش شهوت و خواهش های شیطانی دارد، به طوری که عواملی همچون بدخلقی، جهل و نادانی، تکبر، خودخواهی، دنیا طلبی، شهرت، کینه توزی و حسادت، آتش آن را شعله ور می کند. و البته ثمره ی آن  چیزی جز مختل کردن قوه تعقل و خردورزی و از بین بردن روح ایمان و خیر خواهی نیست. در منابع روایی از امام علی(ع) نقل شده است غضب عقل انسان را فاسد می کند و انسان را از کار صحیح باز می دارد.[3] در روایات دیگر نیز نقل شده است که این خشم مذموم ایمان را آنچنان فاسد می کند که سرکه عسل را. «الغَضَبُ یفسِدُ الإِیمَانَ كمَا یفسِدُ الخَلُّ العَسَلَ.[4] خشم، ایمان را تباه مى‏كند، همان‏گونه كه سركه عسل را.»

چند راهکار اساسی برای کشیدن ترمز غضب

1-مجهز شدن به سلاح صبر